Adwent – radosne oczekiwanie

Adwent to czas radosnego oczekiwania na „przyjście” Jezusa. Adwent zaczyna się w niedzielę po uroczystości Chrystusa Króla, czyli między 29 listopada a 3 grudnia. Zawiera zawsze cztery niedziele i kończy się wigilią Bożego Narodzenia, która niekiedy zbiega się z czwartą niedzielą Adwentu. Pierwsza niedziela Adwentu zawsze rozpoczyna nowy rok liturgiczny w Kościele.

Adwent jest wyjątkowym czasem dla chrześcijan. Słowo „adwent” pochodzi z języka łacińskiego adventus, które oznacza „przyjście”. Dla starożytnych Rzymian słowo to, oznaczało oficjalny przyjazd cezara. Dla chrześcijan to radosny czas przygotowania na przyjście Pana.

W Adwencie wyróżnia się dwie części:

• od pierwszej niedzieli Adwentu do 16 grudnia; czytane są teksty biblijne, zapowiadające powtórne przyjście Zbawiciela na końcu świata i przygotowujące do spotkania z Chrystusem Sędzią.
• Od 17 do 24 grudnia; bezpośrednie przygotowanie do Uroczystości Narodzenia Pańskiego.

Niech to będzie wyjątkowy czas dla nas: duszy i ciała. Poprzez lekturę Pisma Świętego, poprzez modlitwę, poprzez uczynki miłosierdzia, pozwólmy Duchowi Świętemu działać w nas, aby przygotowywał nas na wyjątkowe spotkanie: spotkanie w Niebie!

Panie, nasz Boże, pomóż nam gorliwie się przygotować na przyjście Chrystusa , Twojego Syna, aby gdy przyjdzie i zapuka do naszych drzwi, zastał nas czuwających na modlitwie i z radością głoszących Jego chwałę.

(Z liturgii poniedziałku 1 tygodnia adwentu)

Podstawowe definicje związane z Adwentem:

Adwent (łac. adventus – przyjście) to okres liturgiczny poprzedzający uroczystość Narodzenia Pańskiego. Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje zawsze cztery niedziele. Kończy się w wigilię Bożego Narodzenia.

Gaudete jest to nazwa trzeciej niedzieli adwentu. Nawiązuje do pierwszych słów antyfony na wejście liturgii mszalnej tego dnia: Gaudete in Domino semper (Radujcie się zawsze w Panu). W niedzielę Gaudete kapłan może używać różowego ornatu, na znak radości, że „Pan jest blisko”.

Roraty to inaczej Msza Święta o Najświętszej Maryi Pannie w Adwencie. Nazwa Mszy roratniej pochodzi od antyfony na wejście: Rorate caeli desuper (Niebiosa spuśćcie rosę z góry). Podczas liturgii zapalona jest świeca roratnia ozdobiona białą wstęgą. Symbolizuje ona osobę Matki Najświętszej.

Wieniec adwentowy – stanowi kompozycję z czterech świec wśród zielonych gałązek; zapalanie kolejnych świec w następujące po sobie niedziele tego okresu liturgicznego oznacza czuwanie i gotowość na przyjście Chrystusa „Światłości Świata”.

Marana tha: Przyjdź, Panie Jezu! – śpiewane w Adwencie, zaczerpnięte z Apokalipsy wezwanie pierwszych chrześcijan.

LIST PASTERSKI BISKUPA RZESZOWSKIEGO
NA ADWENT 2020 r.